Gerelateerd
Lees onze meest recente artikelen, onderzoeken en columns op het gebied van seksuele gezondheid en rechten.
Gisteren heeft de Tweede Kamer twee moties aangenomen die schadelijke gevolgen kunnen hebben voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen. Dit is onderdeel van een wereldwijde ontwikkeling, waarin stap voor stap verworvenheden van vrouwen en minderheden worden teruggedraaid.
De eerste aangenomen motie verzoekt de regering om te kijken naar de invloed van de recent afgeschafte verplichte vijf dagen beraadtermijn (ingang per 1 januari 2023) op de stijging van het aantal abortussen in 2023. Deze beraadtermijn is na decennia, zorgvuldig en goed geïnformeerd debat afgeschaft. De evaluaties van de Wet Afbreking Zwangerschap lieten zien dat deze beraadtermijn niets toevoegt aan de zorgvuldigheid waarmee vrouwen kiezen voor abortus. Vrouwen maken die keuze weloverwogen en vaak al voordat ze überhaupt naar de abortuskliniek gaan. De vijf dagen verplichte bedenktijd maakt daarbij geen verschil en is bovendien kleinerend voor vrouwen, alsof zij niet over hun eigen lichaam en leven zouden kunnen beslissen.
Deze aangenomen motie is schadelijk, omdat die twijfel zaait over zorgvuldig tot stand gekomen wetgeving. Daarnaast is de stijging in abortussen een internationale trend die we ook in landen om ons heen zien en weten we uit eerder onderzoek dat de stijging al was ingezet voordat de beraadtermijn werd afgeschaft. En misschien nog wel belangrijker: de stijging vindt plaats bij de groep vrouwen voor wie de beraadtermijn hiervoor ook al niet gold, namelijk vrouwen die 7 weken of minder zwanger zijn. De argumenten op basis waarvan deze motie zijn aangenomen, kloppen dan ook niet.
De tweede aangenomen motie verzoekt de regering om de evaluatie van de abortuswet (Wet Afbreking Zwangerschap) te vervroegen. Aldus NSC en ChristenUnie om zo de stijging van het aantal abortussen (in 2022 en 2023) te kunnen verklaren. De motie problematiseert daarmee de toegang tot abortuszorg en wekt de suggestie dat er een aanleiding is om de al geplande evaluatie te vervroegen. Ook deze argumentatie is onjuist: de evaluatie van de wet, die gepland staat voor 2028, gaat niet over de aantallen abortussen, maar over het functioneren van de wet dus bijvoorbeeld of abortussen in Nederland veilig worden gedaan. Dit onderzoek vervroegen zal dan ook geen inzicht geven in de stijging of een mogelijke daling in het aantal abortussen
Een andere zorgwekkende motie, die vraagt om het registreren van redenen voor abortus, is gelukkig met een ruime meerderheid in de Tweede Kamer verworpen.
Achteruitgang begint bij kleine stapjes
Moties als deze zijn het begin van een glijdende schaal: in andere landen – van Polen tot de Verenigde Staten – zien we dat het begint met kleine stapjes, die telkens verder en verder gaan, tot het moment dat we stap voor stap de autonomie van vrouwen hebben beperkt en de toegang tot abortuszorg de nek om hebben gedraaid. Terwijl dit type zorg wereldwijd miljoenen levens van vrouwen en kinderen redt. Wij vinden het essentieel dat de Tweede Kamer inziet dat het aannemen van dergelijke moties het begin is van achteruitgang. En niet losgezien kan worden van een wereldwijde tendens.
Rutgers blijft zich samen met onze partners, huisartsen, abortusartsen en vrouwen zelf inzetten voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen, in Nederland en wereldwijd. En voor toegang tot betrouwbare informatie, ondersteuning en zorg voor iedereen. We blijven dan ook met beleidsmakers en de politiek in gesprek over hoe we zorg en wetgeving zo optimaal mogelijk kunnen maken, in plaats van deze af te breken op basis van onjuiste argumenten